Stemverrichting

Kom. Het is tijd. De laatste fontein

klatert de kleuren uit de stenen.
De uitgelopen mascara van ons kent ons
in het gefrons van de nacht.

Kom. Het is tijd. Het laatste krijt
verdauwt het Siberisch blauw
uit kasseien. De ongebluste kalk
van peptalk in de zelfontbrandende nacht.

Kom. Het is tijd. Laat ons binnen-
gaan waar het biljartlaken zijn scharlaken
koorts uitzweet. Keu aan keu
in het pomerans van de richtingloze nacht.

Kom. Het is hoog tijd voor herhaling.
Jouw kopstem weer in één adem met mijn naam,
jouw falsetlijf weer uitgezakt in mijn zeteljaren,
in het roerend eens van een roerloze nacht.